حذف اورانیم (vi) از محلول های آبی با ایجاد کمپلکس اورانیم بنزامید با استفاده از نانوکامپوزیت ac_fe۳o۴

زمینه و هدف: با استفاده روزافزون از صنعت هسته ای نگرانی ها درباره حضور اورانیم در محیط زیست و اثر آن بر سلامت انسان ها افزایش یافته است. اورانیم یک فلز سنگین رادیواکتیو با نیمه عمر طولانی است که دارای دو سمیت شیمیایی و رادیو اکتیوی است. در این تحقیق از تشکیل کمپلکس اورانیم بنزامید جهت حذف اورانیم در محلول های آبی توسط نانوکامپوزیت ac_fe3o4 استفاده شده است. روش بررسی: ابتدا جاذب ac_fe3o4 توسط روش هم رسوبی سنتز گردید. طراحی کلیه آزمایش ها نیز به صورت یک فاکتور در زمان انجام گرفت. سپس مقدار بهینه ph، زمان تماس و میزان جاذب تعیین گردید. در نهایت تأثیر غلظت اولیه بنزامید و مدل ایزوترمی و سینتیکی داده ها در پساب سنتتیک بررسی شد. خصوصیات فیزیکی جاذب نیز توسط آنالیز sem و ftir تعیین گردید. یافته ها: آنالیز sem و ftir تاییدکننده پوشیده شدن سطح کربن فعال با نانو ذرات fe3o4 و مغناطیسی شدن جاذب بودند. نقاط بهینه فرایند جذب در: ph برابر با 6، زمان تماس min۳۰ و دوز جاذب g به دست آمد. داده ها نشان دهنده افزایش 6% راندمان حذف اورانیم همزمان با افزایش غلظت بنزامید به mg/l50 بود. همچنین فرایند جذب اورانیم بر روی این جاذب از مدل ایزوترمی لانگمویر و مدل سینتیکی شبه درجه دوم تبعیت بیشتری داشت. بالاترین راندمان حذف اورانیم در پساب سنتتیک نیز ۹۵% به دست آمد. نتیجه گیری: حذف اورانیم (vi) با تشکیل کمپلکس اورانیم بنزامید بر روی نانوکامپوزیت ac_fe3o4 فرایندی سریع است که بسیار وابسته به ph محلول است. این روش با رساندن ماکزیمم ظرفیت جذب جاذب به mg/g 15/87 روشی مناسب جهت حذف اورانیم است.